ز جان شیرینتری ای چشمهی نوش سزد گر گیرمت چون جان در آغوش ○ نظامی ---------------- لبخند معاوضه کن با جان شهریار تا من به شوق این دهم و آن ستانمت ○ شهریار ---------------- چگونه شاد شود اندرون غمگینم؟ به اختیار که از اختیار بیرون است ○ حافظ ---------------- به چشمک این همه مژگان به هم مزن یارا! که این دو فتنه به هم میزنند دنیا را ○ شهریار ---------------- گاهی به نوشخند لبت را اشاره کن ما را به هیچ صاحب عمر دوباره کن ○ فروغی بسطامی ---------------- خیال حوصله بحر میپزد هیهات چههاست در سر این قطره محالاندیش ○ حافظ ---------------- عجب عجب که برون آمدی به پرسش من ببین ببین که چه بیطاقتم ز شیدایی ○ مولانا ---------------- آرامِ دل غمگین، جز دوست کسی مگزین فیالجمله همه او بین، زیرا همه او دیدم ○ فخرالدین عراقی ---------------- منم شرمنده زین یاری که کردی همین باشد وفاداری که کردی ○ وحشی بافقی ---------------- بده یک بوسه تا ده واستانی از این به چون بود بازارگانی!؟ ○ نظامی ---------------- ما را همین بس است که داریم درد عشق مقصود ما ز وصل تو بوس و کنار نیست ○ عبید زاکانی ---------------- چندین شکستِ کارِ منِ دلشکسته چیست؟ ای هرزهگرد مگر نیست کار دگرت؟ ○ وحشی بافقی ---------------- مرا هجران گسست از هم، رگ و بند مرا شمشیر زد گیتی، تو را مشت ○ پروین اعتصامی ---------------- گفتی تو نه گوشی (!) که سخن گویمت از عشق ای نادره گفتار کجا گوشتر از من؟ ○ شهریار ---------------- آخرالامر گل کوزهگران خواهی شد حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی ○ حافظ ---------------- جمالش کرد حیرانم، چه ماه است آن نمیدانم که چشم از کشف ماهیت، نمیبندد تأمل را ○ اوحدی مراغهای ---------------- کی توان حق گفت جز زیر لحاف با تو ای خشمآور آتشسجاف! ○ مولانا ---------------- دریا و کوه در ره و من خسته و ضعیف ای خضر پیخجسته مدد کن به همتم ○ حافظ ---------------- در راه عشق وسوسهی اهرمن بسی است پیش آی گوش دل به پیام سروش کن ○ حافظ ---------------- خواهم از گریه دهم خانه به سیلاب امشب دوستان را خبر از چشم پرآبم مکنید ○ محتشم کاشانی ---------------- می میکشیم و خندهی مستانه میزنیم با این دو روزهی عمر چهها میکنیم ما ○ صائب تبریزی ---------------- به حال سعدی بیچاره قهقهه چه زنی که چاره در غم تو، های های میداند ○ سعدی ---------------- از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود زنهار از این بیابان وین راه بینهایت ○ حافظ ---------------- تو را زین پس جز فرشته نخوانم ازیرا که تو آدمی را نمانی! ○ فرخی سیستانی ---------------- آن دگر گفت ای گروه زرپرست جمله خاصیت مرا چشم اندرست ○ مولانا ---------------- مکن از خواب بیدارم خدا را که دارم خلوتی خوش با خیالش ○ حافظ ---------------- خواب مرگم باد اگر دور از تو خوابم آرزوست خون خورم بیچشم مستت گر شرابم آرزوست ○ اهلی شیرازی ---------------- چون نماید به تو این دولت روی رو در آن آر و به کس هیچ مگوی ○ جامی ---------------- نمیدانم که دردم را سبب چیست؟ همی دانم که درمانم تویی بس ○ اوحدی مراغهای ---------------- گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم ○ حافظ ---------------- ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم غم هجران تو را چاره ز جایی بکنیم ○ حافظ ---------------- آه از راه محبت که چه بیپایان است با دو منزل که یکی وصل و یکی هجران است ○ صیدی ---------------- مرا صائب به فکر کار عشق انداخت بیکاری عجب کاری برای مردم بیکار پیدا شد! ○ صائب تبریزی ---------------- رو مسخرگی پیشه کن و مطربی آموز تا داد خود از کهتر و مهتر بستانی ○ انوری ---------------- گر به خشم است و گر به عین رضا نگهی باز کن که منتظریم ○ سعدی ---------------- من مریض درد عصیانم که درمانم تویی دردمند اینچنین محتاج درمان شماست! ○ محتشم کاشانی ---------------- من چون نزنم دست که پابند منی چون پای نکوبم که توئی دستزنان ○ مولانا ---------------- حبابوار براندازم از روی نشاط کلاه اگر ز روی تو عکسی به جام ما افتد ○ حافظ ---------------- مرا که سِحر سخن در جهان همه رفته است ز سِحر چشم تو بیچاره ماندهام مسحور ○ سعدی ---------------- این بدان گفتم که تا هر بیفروغ کم زند در عشق ما لاف دروغ ○ عطار ---------------- مجلس تمام گشت و به پایان رسید عمر ما همچنان در اول وصف تو ماندهایم ○ حافظ ---------------- ای غایب از نظر به خدا میسپارمت جانم بسوختی و به دل دوست دارمت ○ حافظ ---------------- این هم آخری: اتل متل توتوله گاو حسن چه جوره! | |||